Filtratie
Filtratie is onder te verdelen in mechanische, biologische en chemisch filtratie. In bijna alle filtersystemen wordt in ieder geval de mechanische en de biologische werking gecombineerd.
Mechanische filtratie
Een mechanisch filter werkt als een zeef dat zwevende vaste-stofdeeltjes uit het water filtert. Met een mechanische filter wordt de zichtbare vervuiling uit het water gehaald. Dit type filter wordt gewoonlijk als voorfilter gebruikt, door bijvoorbeeld een zeef aan de aanzuiging van het filter te plaatsen. In een mechanisch filter wordt ook vaak van filterwatten en (of) een fijne filterspons gebruik gemaakt om het meeste vuil tegen te houden. Dit gedeelte van de filter dient dan ook regelmatig schoon gemaakt te worden.
Chemisch filtratie
Na het mechanisch filter en voor het biologisch filter wordt soms een chemische filter geplaatst. De reststoffen van de chemische filtratie kunnen dan nog door het biologisch filter (gedeeltelijk) afgebroken worden. Chemische filtratie werkt vaak op het principe van absorbtie of afbraak, waardoor bepaalde ongewenste stoffen in het aquariummwater worden verwijderd of afgebroken.
Biologische filtratie
Na het mechanisch of chemische filter wordt het biologisch filter geplaatst. Een biologisch filter bevat bacteriën die de afvalstoffen in het water afbreken en omzetten naar minder schadelijke reststoffen als nitraat. Dit gedeelte van de filter kan jaren draaien zonder al te veel onderhoud, zodat het bacteriologisch evenwicht zo min mogelijk verstoord wordt. Om dit te bereiken is een goed werkend en onderhouden voorfilter zeer belangrijk, zodat het vaak poreuze filter medium niet dichtslibt. Het zijn de bacteriën die het giftig ammoniak (bij PH boven 7) omzetten in zeer giftig nitriet, dat dan vervolgens omgezet worden in het minder giftig nitraat.
Er zijn veel verschillende soorten filters. Filters zijn in eerste instantie onder te verdelen in de binnen- en buitenfilters. Een binnenfilter is een filter dat in het aquarium geplaatst wordt. Het grootste nadeel is de vaak beperkte filtermassa en het feit dat het ten koste van nuttige aquariumruimte gaat. Een voordeel is de energiezuinigheid en eenvoudigheid (geen slangen die kunnen losschieten, etc.). Meestal worden binnenfilters aangedreven door een elektrisch pompje of via het principe van een airlift. Een buitenfilter is een filter die buiten het aquarium geplaatst is. Men kan hierbij verschillende soorten onderscheiden:
Potfilter
Dit zijn filters die met een hevel verbonden zijn met het aquarium. Vroeger waren deze filters cilindervormig, tegenwoordig zijn het vaker rechthoekige modellen. Het geheel vormt een gesloten circuit. Aangezien de hevel moet kunnen werken moet deze filter altijd onder het waterniveau van het aquarium opgesteld staan. Zo kan er aquariumwater in de pot lopen. Het water wordt dan door de verschillende filterlagen door middel van een elektrische pomp terug in het aquarium gepompt. De mechanische werking is vaak voldoende, maar de biologische werking hangt af van het filter volume en schiet bij grote aquaria vaak tekort.
Bioloog
Een bioloog (of meerkamer filter) is gewoonlijk een grote glazen bak, die onderverdeeld is in verschillende compartimenten. In de meeste gevallen wordt het bioloog onder het aquarium gezet, maar naast of boven het aquarium is ook mogelijk. Het aquarium moet een overloop hebben. In de meeste gevallen wordt er daarvoor één of meerdere gaten in het aquarium geboord. Dit kan in de bodem zijn of in de zijwand. Bij plaatsing in de bodem, wordt een buis doorgestoken die tot het wateroppervlakte reikt, waardoor een overloop ontstaat. Als nu water in het aquarium (vanuit de bioloog) wordt gepompt gaat dit water overlopen in de buis. Dit water loopt in het eerste vak van het bioloog. In dit vak wordt meachanisch, makkelijk te reinigen, filtermateriaal geplaatst om dichtslibben van het bioloog te voorkomen. In de volgende vakken wordt allerhande biologisch en/ chemisch filtermateriaal gebruikt, bijvoorbeeld bioballen, filtersponzen, , lavasteenkorrels, siporax, etc. In het laatste vak wordt de opvoer pomp en de verwarming geplaatst. Soms wordt ook een droogfilter gebruikt. In een droogfilter stroomt het water door het filtermateriaal, maar het filtermateriaal zelf ligt niet in het water. Op deze manier kan het water veel zuurstof opnemen. Het droogfilter wordt bovenop het eerste vak van het biolooog geplaatst. Vaak wordt ook een aparte kamer om de overlooppijp geplaatst, welke wordt gevuld met bioballen die als droogkamer (trickle filter) fungeren.
Het is belangrijk om een rooster op zo'n twee centimeter van de bodem te hebben, zoniet slibt het filtermateriaal spoedig dicht ter hoogte van de opening tussenschot/bodem. De vrije ruimte tussen uiteindelijke waterstand in de filter en de totale hoogte van de bioloog is uitermate belangrijk. Deze ruimte moet voldoende zijn om het water op te vangen dat, bij het uitvallen van de pomp, van het aquarium in het bioloog loopt.
Beadfilter
Beadfilters zijn gesloten (druk)vaten gevuld met miljoenen plastic korreltjes (beads). Omdat deze korreltjes drijven zorgen ze voor de mechanische filtratie en vanwege hun grote aanhechtingsoppervlak ook als biologische filtratie. De korrels drijven in een gesloten vat en zitten daardoor heel erg dicht op elkaar. Het water wordt er door de druk van de pomp doorheen geleid waardoor de vuildeeltjes in deze korrels blijven hangen. Naarmate het filter langere tijd wordt gebruikt wordt ook de biofilm (een plakkerige laag) om de korrels dikker waardoor er steeds fijner vuil kan worden opgevangen. De plastic korrels hebben een aanhechtingsoppervlakte van zo’n 1600m2 per m3. De biofilmlaag om de korrels biedt dus veel oppervlakte voor de bacteriën voor het afbreken van ammonium en nitriet.
Trickle filter
Een trickle-filter wordt ook wel druppelfilter of droogfilter genoemd, omdat het water van bovenaf via een "spray-buis" op het filtermedia in het trickle-filter valt. Daardoor valt het steeds verder uiteen naarmate het verder in de trickle inzakt. Omdat een trickle gebaseerd is op dit "druppelen" moet een trickle-filter altijd boven de waterspiegel geplaatst worden. Omdat een trickle weinig eisen stelt aan het materiaal waarvan deze is gemaakt, is deze eenvoudig zelf te maken met bijvoorbeeld stapelbakken waar in de bodem een flink aantal gaatjes zijn geboord. Er zijn ook verschillende fabrikanten die kant-en-klaar afgemonteerde trickle-filters afleveren. Bij het gebruik van een trickle filter is altijd een voorfilter benodigd.
Een van de grootste voordelen van dit type biologische filter is de enorme zuurstof-verrijking die plaats vindt. Het bioleven in dit type filter is dan ook uitermate goed uitgerust om in te spelen op wisselde water-parameters als amonia(k) en nitriet, omdat zuurstof één van de belangrijkste ingredienten is voor een gezonde bacterie-cultuur. Omdat het filter gebaseerd is op het principe van een waterval moet men bij de plaatsing rekening houden dat het kletteren geluidsoverlast kan veroorzaken. Tevens moet men rekening houden met een snellere opwarming en afkoeling van het water, waardoor de temperatuur gaat fluctueren.
Een trickle stelt niet veel eisen aan het filtermateriaal dat daarvoor wordt gebruikt. Er zijn hobbyisten die trickles gebruiken met daarin patatvorkjes als "bio-carrier", maar de meest voorkomende materialen zijn bioballen, kaldnes/bioflow of keramische gesteenten als bacteriahouse en KSB.
Bewegend bed filter
Het grote voordeel van een bewegend bed filter is dat bij een gering volume een grote hoeveelheid voer verwerkt kan worden. Dit komt omdat het medium een gemiddelde oppervlakte heeft van 800m²/m³. Een stelregel is dat 100 liter medium 1 kilo voer per dag kan verwerken.
De beluchting van het filtermedium zorgt voor de beweging en voorkomt dat vast vuil zich hecht aan het filtermateriaal. Door de slijtageslag van het bewegen blijven de bacteriekolonies stevig aan elkaar vast zitten door het vormen van een film. Hoe dikker de film, hoe meer afvalstoffen kunnen worden verwerkt. Bij een bewegend bed filter gaat de regel dat een filter niet groot genoeg kan zijn niet op. Als er te weinig bouwstoffen zijn, wordt de film poreus en zal het filter minder goed werken. Nadeel van het bewegend bed filter is dat er slijtsel en fijn stofvuil kan ontstaan nadat het water het bed verlaat. Voordeel is de prijs, het medium is uiteindelijk veel goedkoper in aanschaf dan de meeste andere filter media en veel makkelijker in het gebruik. Er zijn momenteel verschillende soorten media in de handel. De bekendste zijn Kaldnes, KNS, Bioflow9 en Beecell.
Ozon filter
Ozon bezit heel veel positieve eigenschappen waar eigenlijk iedereen wel over wil beschikken. Het verwijdert onder andere kleurstoffen uit het water, het zet giftig nitriet direct om in het redelijk onschadelijke nitraat, het verwijdert bacteriën, virussen en andere pathogenen, doodt groene algen en het verhoogt het zuurstofgehalte in de vijver.
Via elektrolyse wordt het water gesplitst in zuurstof en waterstof (H² en O). En dankzij de Ozon-Cel komen er ook losse zuurstofatomen vrij die zich direct binden aan zuurstofmoleculen (O²) en zo dus ozon (O³) vormen. Ozon is bijzonder reactief en wil direct weer terug naar zijn originele vorm, waardoor het extra zuurstofatoom reageert met een organische stof (nitriet, kleurstof, alg, virus, etc.). Deze worden als het ware verbrand door oxidatie. Na dit oxideren is de reststof pure zuurstof. De ozon uit de ozon-cel komt er in de vorm van minuscule gasbelletjes uit, wat een groot voordeel is bij een goede reactie in het water, want hoe fijner hoe beter.
UV-C filter
In de aquaristiek worden golflengtes van rond de 254 nm gebruikt, UV-C. De UV-C lamp is in staat om de cellen van sommige levende organismen te verstoren. De UV-C straling dood schadelijke bacteriën en zorgt ervoor dat zwevende algdeeltjes niet meer in staat zijn zich te blijven uitbreiden. Dit voorkomt groen water. De UV-C lamp dient bij normaal gebruik elk jaar vervangen te worden. De meningen zijn verdeeld over de schadelijkheid van een UV-C filter voor goede bacteriën. Goede bacterieeen hechten zich aan oppervlak en zullen dus nauwelijks hinder ondervinden aan een UV-C lamp. Het UV-C filter dient voor het biologisch filter geplaatst te worden.
Het te behandelen water circuleert langs een glazen cilinder die om de lamp zit, door dat er een ruimte tussen de lamp en de mantel is, loopt het water er langs en wordt bestraald. De doorstroming van het water dient relatief langzaam te zijn, zodat zoveel mogelijk water in contact komt met de straling.
Zoetwater eiwitafschuimer
De eiwitafschuimer is een combinatie van drie verschillende filtersystemen. Het filter werkt biologisch, mechanisch en chemisch. Het principe van afschuimen van zoutwater is niet nieuw en wordt al jaren succesvol toegepast voor het zuiveren van aquaria. De eiwitafschuimer haalt net als een filter vuil uit het water. Het is echter geen vervanging. Voornamelijk voer, ammoniak, urine en uitwerpselen van de vissen worden eruit gefilterd. Nitriet, nitraat, fosfaat worden door de eiwitafschuimer niet verwijderd. Het is dus een mooie uitbreiding van het filtersysteem en zorgt voor een stabielere vuilbelasting van het water.
Het principe werkt als volgt: de oppervlakte van een luchtbel trekt in water opgeloste stoffen aan. Door de aantrekkingskracht van luchtbellen worden chemicaliën, vuildeeltjes, kleurstoffen en algen geconcentreerd. Door middel van een venturi wordt lucht met water gemengd. Door dit mengsel door filtermateriaal (bijvoorbeeld KNS bioringen) naar een lager gelegen afvoer te dwingen, ontstaat er een zeer lange contact tijd tussen water en lucht. Hierdoor verandert de oppervlakte spanning van het water continu en ontstaat er een stevig schuim. Dit schuim wordt door een rooster gescheiden van het gezuiverde water en afgevoerd. In het schuim worden allerlei verontreinigingen opgevangen en afgevoerd. Hierdoor is het filter ook zelfreinigend. Het verwijderen van opgeloste stoffen is in een normaal filter niet mogelijk en kan alleen worden gerealiseerd door toevoeging van chemicaliën.
Mechanische filtratie
Een mechanisch filter werkt als een zeef dat zwevende vaste-stofdeeltjes uit het water filtert. Met een mechanische filter wordt de zichtbare vervuiling uit het water gehaald. Dit type filter wordt gewoonlijk als voorfilter gebruikt, door bijvoorbeeld een zeef aan de aanzuiging van het filter te plaatsen. In een mechanisch filter wordt ook vaak van filterwatten en (of) een fijne filterspons gebruik gemaakt om het meeste vuil tegen te houden. Dit gedeelte van de filter dient dan ook regelmatig schoon gemaakt te worden.
Chemisch filtratie
Na het mechanisch filter en voor het biologisch filter wordt soms een chemische filter geplaatst. De reststoffen van de chemische filtratie kunnen dan nog door het biologisch filter (gedeeltelijk) afgebroken worden. Chemische filtratie werkt vaak op het principe van absorbtie of afbraak, waardoor bepaalde ongewenste stoffen in het aquariummwater worden verwijderd of afgebroken.
Biologische filtratie
Na het mechanisch of chemische filter wordt het biologisch filter geplaatst. Een biologisch filter bevat bacteriën die de afvalstoffen in het water afbreken en omzetten naar minder schadelijke reststoffen als nitraat. Dit gedeelte van de filter kan jaren draaien zonder al te veel onderhoud, zodat het bacteriologisch evenwicht zo min mogelijk verstoord wordt. Om dit te bereiken is een goed werkend en onderhouden voorfilter zeer belangrijk, zodat het vaak poreuze filter medium niet dichtslibt. Het zijn de bacteriën die het giftig ammoniak (bij PH boven 7) omzetten in zeer giftig nitriet, dat dan vervolgens omgezet worden in het minder giftig nitraat.
Er zijn veel verschillende soorten filters. Filters zijn in eerste instantie onder te verdelen in de binnen- en buitenfilters. Een binnenfilter is een filter dat in het aquarium geplaatst wordt. Het grootste nadeel is de vaak beperkte filtermassa en het feit dat het ten koste van nuttige aquariumruimte gaat. Een voordeel is de energiezuinigheid en eenvoudigheid (geen slangen die kunnen losschieten, etc.). Meestal worden binnenfilters aangedreven door een elektrisch pompje of via het principe van een airlift. Een buitenfilter is een filter die buiten het aquarium geplaatst is. Men kan hierbij verschillende soorten onderscheiden:
Potfilter
Dit zijn filters die met een hevel verbonden zijn met het aquarium. Vroeger waren deze filters cilindervormig, tegenwoordig zijn het vaker rechthoekige modellen. Het geheel vormt een gesloten circuit. Aangezien de hevel moet kunnen werken moet deze filter altijd onder het waterniveau van het aquarium opgesteld staan. Zo kan er aquariumwater in de pot lopen. Het water wordt dan door de verschillende filterlagen door middel van een elektrische pomp terug in het aquarium gepompt. De mechanische werking is vaak voldoende, maar de biologische werking hangt af van het filter volume en schiet bij grote aquaria vaak tekort.
Bioloog
Een bioloog (of meerkamer filter) is gewoonlijk een grote glazen bak, die onderverdeeld is in verschillende compartimenten. In de meeste gevallen wordt het bioloog onder het aquarium gezet, maar naast of boven het aquarium is ook mogelijk. Het aquarium moet een overloop hebben. In de meeste gevallen wordt er daarvoor één of meerdere gaten in het aquarium geboord. Dit kan in de bodem zijn of in de zijwand. Bij plaatsing in de bodem, wordt een buis doorgestoken die tot het wateroppervlakte reikt, waardoor een overloop ontstaat. Als nu water in het aquarium (vanuit de bioloog) wordt gepompt gaat dit water overlopen in de buis. Dit water loopt in het eerste vak van het bioloog. In dit vak wordt meachanisch, makkelijk te reinigen, filtermateriaal geplaatst om dichtslibben van het bioloog te voorkomen. In de volgende vakken wordt allerhande biologisch en/ chemisch filtermateriaal gebruikt, bijvoorbeeld bioballen, filtersponzen, , lavasteenkorrels, siporax, etc. In het laatste vak wordt de opvoer pomp en de verwarming geplaatst. Soms wordt ook een droogfilter gebruikt. In een droogfilter stroomt het water door het filtermateriaal, maar het filtermateriaal zelf ligt niet in het water. Op deze manier kan het water veel zuurstof opnemen. Het droogfilter wordt bovenop het eerste vak van het biolooog geplaatst. Vaak wordt ook een aparte kamer om de overlooppijp geplaatst, welke wordt gevuld met bioballen die als droogkamer (trickle filter) fungeren.
Het is belangrijk om een rooster op zo'n twee centimeter van de bodem te hebben, zoniet slibt het filtermateriaal spoedig dicht ter hoogte van de opening tussenschot/bodem. De vrije ruimte tussen uiteindelijke waterstand in de filter en de totale hoogte van de bioloog is uitermate belangrijk. Deze ruimte moet voldoende zijn om het water op te vangen dat, bij het uitvallen van de pomp, van het aquarium in het bioloog loopt.
Beadfilter
Beadfilters zijn gesloten (druk)vaten gevuld met miljoenen plastic korreltjes (beads). Omdat deze korreltjes drijven zorgen ze voor de mechanische filtratie en vanwege hun grote aanhechtingsoppervlak ook als biologische filtratie. De korrels drijven in een gesloten vat en zitten daardoor heel erg dicht op elkaar. Het water wordt er door de druk van de pomp doorheen geleid waardoor de vuildeeltjes in deze korrels blijven hangen. Naarmate het filter langere tijd wordt gebruikt wordt ook de biofilm (een plakkerige laag) om de korrels dikker waardoor er steeds fijner vuil kan worden opgevangen. De plastic korrels hebben een aanhechtingsoppervlakte van zo’n 1600m2 per m3. De biofilmlaag om de korrels biedt dus veel oppervlakte voor de bacteriën voor het afbreken van ammonium en nitriet.
Trickle filter
Een trickle-filter wordt ook wel druppelfilter of droogfilter genoemd, omdat het water van bovenaf via een "spray-buis" op het filtermedia in het trickle-filter valt. Daardoor valt het steeds verder uiteen naarmate het verder in de trickle inzakt. Omdat een trickle gebaseerd is op dit "druppelen" moet een trickle-filter altijd boven de waterspiegel geplaatst worden. Omdat een trickle weinig eisen stelt aan het materiaal waarvan deze is gemaakt, is deze eenvoudig zelf te maken met bijvoorbeeld stapelbakken waar in de bodem een flink aantal gaatjes zijn geboord. Er zijn ook verschillende fabrikanten die kant-en-klaar afgemonteerde trickle-filters afleveren. Bij het gebruik van een trickle filter is altijd een voorfilter benodigd.
Een van de grootste voordelen van dit type biologische filter is de enorme zuurstof-verrijking die plaats vindt. Het bioleven in dit type filter is dan ook uitermate goed uitgerust om in te spelen op wisselde water-parameters als amonia(k) en nitriet, omdat zuurstof één van de belangrijkste ingredienten is voor een gezonde bacterie-cultuur. Omdat het filter gebaseerd is op het principe van een waterval moet men bij de plaatsing rekening houden dat het kletteren geluidsoverlast kan veroorzaken. Tevens moet men rekening houden met een snellere opwarming en afkoeling van het water, waardoor de temperatuur gaat fluctueren.
Een trickle stelt niet veel eisen aan het filtermateriaal dat daarvoor wordt gebruikt. Er zijn hobbyisten die trickles gebruiken met daarin patatvorkjes als "bio-carrier", maar de meest voorkomende materialen zijn bioballen, kaldnes/bioflow of keramische gesteenten als bacteriahouse en KSB.
Bewegend bed filter
Het grote voordeel van een bewegend bed filter is dat bij een gering volume een grote hoeveelheid voer verwerkt kan worden. Dit komt omdat het medium een gemiddelde oppervlakte heeft van 800m²/m³. Een stelregel is dat 100 liter medium 1 kilo voer per dag kan verwerken.
De beluchting van het filtermedium zorgt voor de beweging en voorkomt dat vast vuil zich hecht aan het filtermateriaal. Door de slijtageslag van het bewegen blijven de bacteriekolonies stevig aan elkaar vast zitten door het vormen van een film. Hoe dikker de film, hoe meer afvalstoffen kunnen worden verwerkt. Bij een bewegend bed filter gaat de regel dat een filter niet groot genoeg kan zijn niet op. Als er te weinig bouwstoffen zijn, wordt de film poreus en zal het filter minder goed werken. Nadeel van het bewegend bed filter is dat er slijtsel en fijn stofvuil kan ontstaan nadat het water het bed verlaat. Voordeel is de prijs, het medium is uiteindelijk veel goedkoper in aanschaf dan de meeste andere filter media en veel makkelijker in het gebruik. Er zijn momenteel verschillende soorten media in de handel. De bekendste zijn Kaldnes, KNS, Bioflow9 en Beecell.
Ozon filter
Ozon bezit heel veel positieve eigenschappen waar eigenlijk iedereen wel over wil beschikken. Het verwijdert onder andere kleurstoffen uit het water, het zet giftig nitriet direct om in het redelijk onschadelijke nitraat, het verwijdert bacteriën, virussen en andere pathogenen, doodt groene algen en het verhoogt het zuurstofgehalte in de vijver.
Via elektrolyse wordt het water gesplitst in zuurstof en waterstof (H² en O). En dankzij de Ozon-Cel komen er ook losse zuurstofatomen vrij die zich direct binden aan zuurstofmoleculen (O²) en zo dus ozon (O³) vormen. Ozon is bijzonder reactief en wil direct weer terug naar zijn originele vorm, waardoor het extra zuurstofatoom reageert met een organische stof (nitriet, kleurstof, alg, virus, etc.). Deze worden als het ware verbrand door oxidatie. Na dit oxideren is de reststof pure zuurstof. De ozon uit de ozon-cel komt er in de vorm van minuscule gasbelletjes uit, wat een groot voordeel is bij een goede reactie in het water, want hoe fijner hoe beter.
UV-C filter
In de aquaristiek worden golflengtes van rond de 254 nm gebruikt, UV-C. De UV-C lamp is in staat om de cellen van sommige levende organismen te verstoren. De UV-C straling dood schadelijke bacteriën en zorgt ervoor dat zwevende algdeeltjes niet meer in staat zijn zich te blijven uitbreiden. Dit voorkomt groen water. De UV-C lamp dient bij normaal gebruik elk jaar vervangen te worden. De meningen zijn verdeeld over de schadelijkheid van een UV-C filter voor goede bacteriën. Goede bacterieeen hechten zich aan oppervlak en zullen dus nauwelijks hinder ondervinden aan een UV-C lamp. Het UV-C filter dient voor het biologisch filter geplaatst te worden.
Het te behandelen water circuleert langs een glazen cilinder die om de lamp zit, door dat er een ruimte tussen de lamp en de mantel is, loopt het water er langs en wordt bestraald. De doorstroming van het water dient relatief langzaam te zijn, zodat zoveel mogelijk water in contact komt met de straling.
Zoetwater eiwitafschuimer
De eiwitafschuimer is een combinatie van drie verschillende filtersystemen. Het filter werkt biologisch, mechanisch en chemisch. Het principe van afschuimen van zoutwater is niet nieuw en wordt al jaren succesvol toegepast voor het zuiveren van aquaria. De eiwitafschuimer haalt net als een filter vuil uit het water. Het is echter geen vervanging. Voornamelijk voer, ammoniak, urine en uitwerpselen van de vissen worden eruit gefilterd. Nitriet, nitraat, fosfaat worden door de eiwitafschuimer niet verwijderd. Het is dus een mooie uitbreiding van het filtersysteem en zorgt voor een stabielere vuilbelasting van het water.
Het principe werkt als volgt: de oppervlakte van een luchtbel trekt in water opgeloste stoffen aan. Door de aantrekkingskracht van luchtbellen worden chemicaliën, vuildeeltjes, kleurstoffen en algen geconcentreerd. Door middel van een venturi wordt lucht met water gemengd. Door dit mengsel door filtermateriaal (bijvoorbeeld KNS bioringen) naar een lager gelegen afvoer te dwingen, ontstaat er een zeer lange contact tijd tussen water en lucht. Hierdoor verandert de oppervlakte spanning van het water continu en ontstaat er een stevig schuim. Dit schuim wordt door een rooster gescheiden van het gezuiverde water en afgevoerd. In het schuim worden allerlei verontreinigingen opgevangen en afgevoerd. Hierdoor is het filter ook zelfreinigend. Het verwijderen van opgeloste stoffen is in een normaal filter niet mogelijk en kan alleen worden gerealiseerd door toevoeging van chemicaliën.